تخمین زده می شود که از هر ۱۰ نفر یک نفر ممکن است در طول زندگی خود دچار شقاق مقعدی شود. اگرچه نمی توان رقم دقیقی را تعیین کرد، زیرا ممکن است برخی از افراد از صحبت کردن در مورد این بیماری با پزشک خود خجالت بکشند.
شکست و به نتیجه نرسیدن درمان دارویی نشانه ای برای درمان جراحی است. معمولا بیماران در تلاش‌های مداوم برای یافتن یک درمان پزشکی جایگزین برای شقاق مقعدی هستند که به اندازه روش‌های جراحی و شقاق برای این بیماری موثر باشد.
علل ایجاد شقاق مقعدی
شقاق مقعدی اغلب در اثر آسیب به مجرای پشتی (مقعد) ایجاد می‌شود. کشش و پارگی ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که فرد مدفوع سختی را دفع کند.
در بیشتر افراد، این آسیب پوستی بدون هیچ مشکلی به سرعت بهبود می‌یابد. با این حال، به نظر می‌رسد برخی از افراد فشار عضله اطراف مقعد (اسفنکتر مقعد) بالاتر از حد طبیعی دارند. عضله "سفت تر" از حد معمول است.
تصور می شود که این افزایش فشار ممکن است خون رسانی به مقعد را کاهش دهد و در نتیجه روند بهبود زخم را به تاخیر بیندازد. انقباض عضلات می‌تواند باعث ایجاد پارگی مقعد (شقاق) شود.
یبوست می‌تواند احتمال ایجاد شقاق مقعدی را افزایش دهد.یبوست یا زمانی اتفاق می افتد که مدفوع شما سفت شود و دفع آن سخت تر ویا دردناک تر باشد، یا اینکه دفعات دفع مدفوع شما به میزان قابل توجهی کمتر از حد معمول باشد.
برخی از داروها به ویژه مسکن های قوی می توانند شما را دچار یبوست کنند. شرایط پزشکی مانند کم کاری غده تیروئید نیز همینطور است.
گاهی در صورت داشتن اسهال شدید، شقاق مقعدی رخ می‌دهد. شقاق مقعدی در دوران بارداری و زایمان نیز شایع است.در حدود 1 زن از هر 10 زن هنگام زایمان طبیعی به فیشر مبتلا می‌شوند.
در تعداد کمی از موارد، شقاق به دلایل دیگر رخ می‌دهد. به عنوان مثال، بیماری‌های التهابی روده مثل بیماری کرون، کولیت اولسراتیو یا یک عفونت مقاربتی مانند عفونت تبخال مقعدی
شقاق مقعد چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک شما معمولاً پارگی مقعد (شقاق) را با علائم معمول شما و با معاینه پوست اطراف (مقعد) تشخیص می‌دهد. معمولاً هیچ آزمایش دیگری لازم نیست، اما پزشک ممکن است به عوامل دیگری مشکوک شود و آزمایش‌های دیگری را فقط برای بررسی روده و مجرای پشتی ترتیب دهد.
درمان شقاق مقعد
هدف اصلی درمان شقاق مقعدی کاهش درد است. درمان شقاق مقعدی معمولاً با پیروی از یک رژیم غذایی با فیبر بالا و همچنین مصرف مایعات کافی برای نرم شدن مدفوع و جلوگیری از آسیب بیشتر به ناحیه در حین بهبود زخم آغاز می‌شود. معمولاً داروهای ضد درد نیز تجویز می شود.
معمولاً شقاق مقعدی با درمان خانگی بهبود می یابد. اما در مورد شقاق مزمن مقعد، گاهی اوقات جراحی توصیه می‌شود.
داروی شقاق مقعد
میزان تاثیر گذاری دارو و پماد برای درمان شقاق به عوامل مختلفی بستگی دارد، به طور مثال نوع این بیماری، علت ایجاد عارضه و سن بیمار و … همگی در نتیجه درمان دارویی اثرگذار هستند. اگر بیمار خیلی سریع و زمانی که فیشر در حالت حاد است، برای درمان اقدام کند، شانس رفع شقاق با مصرف پماد بیشتر است، معمولاً با چند روز مصرف دارو می‌توان علائم بیماری رفع نمود. داروهایی که برای تسکین درد و بهبود شقاق مقعد استفاده می‌شوند معمولا به شرح زیر است:
۱- کرم یا پماد بی حس کننده
این باید قبل از رفتن به توالت اعمال شود. کرم ها و پمادهای بی حس کننده را می توان با نسخه یا بدون نسخه تهیه کرد. پمادهای بی حس کننده فقط باید برای دوره های کوتاه تا حدود پنج تا هفت روز استفاده شوند، در غیر این صورت ممکن است پوست اطراف مقعد تحریک شود.
۲- کرم یا پماد استروئیدی
اگر تورم شدید باشد، ممکن است استروئیدهای موضعی برای کاهش تورم توصیه شود. این ممکن است به تسکین درد و هر گونه خارش کمک کند. برای جلوگیری از عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست یا بزرگ شدن رگ های خونی، استروئیدها را نباید بیش از یک هفته در یک زمان استفاده کرد.
<a href="https://www.asianews.ir/fa/newsagency/11465/%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%82-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF%DB%8C">https://www.asianews.ir/fa/newsagency/11465/%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%82-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF%DB%8C</a>
